گرفته شده از سایت ایصالت .

     سالروز استقلال افغانستان مبارگ باد 

انسان از همان لحظه که تصمیم می گیرد آزاد باشد، آزاد است . . .

خوشا آنان که با عزت ز گیتی

بساط خویش بر چیدند و رفتند

برای خفظ ی استقلال کشور

شهادت را پسند یدند و رفتند.

افغانستان در روز بیست و هشت اسد، سال دوازده نود و هشت هجری شمسی پس از استرداد به عنوان یک کشور مستقل در منطقه و جهان قد علم کرد اما از همان لحظه تولد مورد توجه قدرت های بزرگ جهانی قرار گرفت. دوران پس از استقلال دوران پر از التهاب برای ملت و دولت ها رقم خورد. در این دوران اگرچه سایه استعمار انگلیس از سر کشور برداشته شد اما دست های استعمار هرگز از مداخله در امور مختلف افغانستان کوتاه نشد. امروز پس از گذشت بیش از نو دهه از استرداد افغانستان، کشور هنوز توسط نقشه های شیطانی ابرقدرت ها به این سو و آن سو کشیده می شود و به زعم بسیاری ها افغانستان به معنای واقعی کلمه هنوز یک کشور مستقل نیست. افغانستان با امریکا پیمان امنیتی امضا کرده است و قرار است متحد استراتژیک کابل در مقابل تهدیدات خارجی در کنار افغانستان بایستد و در مبارزه با تروریزم و بازسازی افغانستان همکاری مالی و تجهیزاتی کند اما کشورهنوز در تنشج داخلی، جنگ با تروریزم و مداخله منطقوی مواجه است و نیروهای خارجی نقش تماشاگر را دارد و دولت آمریکا در تجهیز و مسلح سازی نیروهای مسلح کشور علاقه ندارد و از جانب دیگر با موجودیت پنجاه کشور و حضور فزیکی قوای انگلیس در افغانستان چگونه میتوانیم ادعای استقلال و آزادی نماییم؟؟؟ امریکا نه تنها تمایلی به تجهیز قوای امنیتی ندارد که خود با کشتار افراد ملکی و حمایت مخفیانه از گروه های تروریستی برای افغانستان درد سرساز شده است.

با وجود این همه مصیبت ها روز استرداد استقلال کشور را برای آنانیکه هنوز برای خوشبختی وطن، سعادت مردم و آزادی حقیقی کشور ما افغانستان تلاش دارند و خدمتگار مردم و میهن اند صمیمانه تبریک و تهنیت میگویم.

مردم افغانستان بیگانه ستیز اند

اندیشمندی میفرمود: آزادی نه تنها بی بها نیست بلکه کالای بسیار بسیار ارزشمندی است که در طول تاریخ، مفت و ارزان به چنگ هیچ کس نیامده است.

ما اگر خیزیم بنائ ظلم را ویران کنیم

قصر ارتجاع را با خاک یکسان کنیم

ما همه مجنونیم و آزادی لیلای ماست

جان و تن خود فدای عاشق جانان کنیم.

مردم افغانستان در طول تاریخ همواره مردمانی بیگانه‌ ستیز بوده و با سنت‌ های اجتماعی و اعتقادی که این مردم سخت به آن معتقد و پابند هستند، مقابله با تجاوزگران، مهم‌ ترین ویژگی ساکنان کشور را شکل می‌دهد.

در منابع تاریخی گفته میشود، روحیه سلحشوری و مقابله با تجاوزگری از گذشته‌های بسیار دور در فرهنگ و باور مردم وجود داشته است.

مردمان این مرز و بوم به عنوان بخشی از سرزمین یک امپراتوری بزرگ شرقی، حدود سه صد و سی سال قبل از میلاد مسیح، اسکندر مقدونی مبارزه کردند و به عنوان بخش مهمی از سرزمین خراسان بزرگ در دوره اسلامی، علیه ستمگران اموی و عباسی نزدیک به یک قرن پیکار کردند.

ساکنان افغانستان همچنین در قرن‌ های سیزدهم، چهاردهم و شانزدهم علیه چنگیزیان و اعقاب آنها جنگیدند و خسارات جبران ناپذیری را متحمل شدند. این مرد سلحشور در قرنهای نوزده، بیست و بیست یک به میدانهای نبرد شتافته اند و رشادت و قهرمانی های ماندگاری از خود بجا گذاشته اند.

در دوران استعمار اروپایی و سلطه انگلیس‌ ها بر شبه قاره هند و تجاوز آنها به افغانستان، مردم این سرزمین تا کسب استقلال سیاسی مبارزه کردند. این مبارزه در پرتو نهضت استقلال در سه جنگ بزرگ ضد استعماری، علیه امپراتوری انگلیس که در قلمرو آن آفتاب غروب نمی‌ کرد، تبلور یافت.

در سال دوازده نود و هشت خورشیدی، امان الله خان، یک روز پس از قتل پدرش سلطنت خود را با اعلام استقلال افغانستان آغاز کرد و در یک سخنرانی عمومی در کابل گفت: «ای ملت معظم افغانستان! من هنگام شهادت پدر، وکالت سلطنت را در کابل داشتم و اکنون به اصالت آن بار سنگین امانت را متوکلاً و معتصماً بالله به عهده گرفتم. وقتی که ملت بزرگ من تاج پادشاهی را بر سر من نهاد، من عهد بستم که بایستی دولت افغانستان مانند سایر قدرت‌ های مستقل جهان در داخل و خارج کشور آزاد و مستقل باشد. ملت افغانستان در داخل کشور آزادی کامل داشته و از هر گونه تجاوز و ظلمی محفوظ و مردم فقط باید مطیع قانون باشند و بس.

اکنون این مردم با شهامت با تروریزم و افراطگرایی دست و پنجه نرم می کنند و مردم باشهامت ما سوگند خورده اند تا تروریزم بین المللی را با حمایه منطقوی آن نابود و بار دیگر با افتخار و سربلندی زندگی نماید.

اعلام استقلال ملی

سری که هوای خدمت به وطن در آن نیست، نیست شود، تنی که فقط آسایش خود را می پسندد نابود گردد، قلبی که برای وطن نمی تپد همان بهتر که هرگز نتپد. . .

وطن ای زادگاه مردی مردان

تو مسکن و تو ماوایی د لیران

به روز رزم و پیکاردرنبرد گاه

لبیک گفته بخواست توشهیدان.

شاه امان‌الله، خطابه‌ های پی در پی ضد انگلیسی را در محضر شهریان کابل و طبقات و اقشار مختلف مردم ایراد می‌کرد و با استقبال بیدریغ توده ‌های مردم مواجه می‌ گردید. در یکی از این خطابه‌ ها شاه امان ‌الله در مسجد عیدگاه گفت

"ای مردم شجاع و با ایمان افغان! ای شیرمردان! حکومت برتانیه فریبکارانه و بیشرمانه دو مراتبه کشور محبوب ما را مورد حمله قرار داد و پنجه کثیف ‌شان را در منطقه فرو می‌برند و می‌خواهند کشورما را که آباء و اجداد ما در آن دفن شده مضحل سازند، عزت و آبرو وهم شخصیت و خصلت افغانی ما را نابود سازند، آزادی و خوشبختی ما را از بین ببرند. . . بیانیه‌های شدید شاه، محبوبیت او را درمیان مردم توسعه و تحکیم بخشید. روز بعد هزاران نفر از شهریان کابل باشاگردان مکتب حبیبیه در مقابل سفارت انگلیس به مظاهره پرداخته و شعارهای ضد انگلیس می ‌دادند.

پس از کشته شدن امیر حبیب الله، امان الله خان در بعد از ظهر روز جمعه در مقابل قصر سلام خانه در کابل برای سربازان خود سخنرانی کرد. امان الله خان در این سخنرانی با اعلام آزادی و استقلال افغانستان، تمام پیمان‌ های گذشته با دولت انگلیس را لغو کرد. چند روز بعد در تاریخ نهم حوت سال ۱۲۹۷ در مسجد "عیدگاه" کابل در حضور رجال مهم مملکتی و اهالی شهر مراسم تاج‌ گذاری رسمی صورت گرفت و امان الله خان به عنوان وارث قانونی و بر حق تاج ‌و ‌تخت پادشاه افغانستان شناخته شد.

نامه آزادی به سران جهان

آزادی عبارت است از دست ‌زدن به‌ هر کاری که به‌ وسیله قوانین موضوعهٔ حکومتی که تفکیک قوا در آن به‌حقیقت پیوسته است، منع نشده باشد. حکومتی که در آن قانون را هیئت مقننه تدوین، قوه مجریه بصورت مجزا اجرا و قوه قضاییهٔ مستقلی آن را قضاوت می ‌کند. . شارل.

امیر از تاریخ گلگون نوشتند

به دنیا نامه ی با خون نوشتند

به ترک و ازبک و تاجیک وطن

به هزاره و بر پشتون نوشتند.

امان الله خان بعد از اعلام رسمی پادشاهی خود، اعلامیه مفصلی را در سراسر افغانستان چاپ و منتشر کرد و در این بیانیه که اولین سند رسمی اعلام استقلال افغانستان به شمار می‌رود، استقلال و حاکمیت آزادانه افغانستان را اعلام کرد.

بعد از مدت کوتاهی که امان الله خان به اوضاع مسلط شد، نامه ‌ای برای لارد چلسفورد نایب السلطنه هند فرستاد و ضمن اعلام پادشاهی خود و استقلال افغانستان، برای امضای قرارداد جدید بین افغانستان و انگلیس ابراز آمادگی نمود.

چند روز بعد نامه دیگری با امضای محمود طرزی مسئول روابط خارجی افغانستان به مقامات انگلیسی فرستاده شد. طرزی در این نامه مقامات انگلیسی را از تشکیل وزارت خارجه افغانستان به سر پرستی خود مطلع ساخت و به همین ترتیب به مقامات، روسیه، جاپان، آمریکا، ایران، فرانسه و ترکیه نیز نامه‌ هایی فرستاد و به کشورهای مذکور از استقلال افغانستان خبر داد.

تشکیل وزارت خارجه، بلافاصله پس از نشستن امان الله خان به تخت پادشاهی، خود نشانه تصمیم بی چون و چرای امان الله خان برای دستیابی به استقلال کامل افغانستان بود. امان الله خان بدون اینکه از جواب دولت انگلیس مطلع شود، استقلال کامل افغانستان را به صورت یک‌ جانبه اعلام کرد و به این ترتیب آمادگی خویش را برای مقابله با انگلیس آشکار ساخت. در تاریخ سیزده اپریل، امان ‌الله خان در کابل در حضور درباریان و جمعی از مردم، بار دیگر در رابطه با اعلام استقلال افغانستان سخنرانی کرد. امان‌الله خان در این سخنرانی که سفیر انگلیس نیز در آن حضور داشت گفت: "من خود و مملکتم را از نگاه داخلی و خارجی کاملا آزاد و مستقل و خود مختار اعلام نموده ‌ام. مملکت من از این به بعد مانند سایر ممالک و قدرت‌های جهان، مستقل خواهد بود. به هیچ قدرت خارجی به اندازه مویی هم اجازه داده نخواهد شد که در مسائل داخلی و خارجی ما مداخله نماید و اگر کسی خواسته باشد به این امر دست زند گردنش را با این شمشیر خواهم زد. "سپس امان الله خان رو به سوی نماینده انگلیس در کابل کرد و گفت: او (ای) سفیر آنچه من گفتم فهمیدی؟ و سفیر پاسخ داد: بلی.

جرگه بزرگ ملی

بسیاری از سیاستمداران این مطلب را به خوبی می دانند كه هیچ ملتی نباید آزاد باشد، مگر آنگاه كه شایستگی نگهداری و اجرای این آزادی را داشته باشد. این اندرز مانند دیوانه ی در یك داستان كهن است كه تصمیم گرفته بود در آب نرود، مگر آنگاه كه شنا كردن را آموخته باشد. مكولی.

خدا یا ایندم آبادی به او ده

سراسر خوشی و شادی به او ده

سخاوت کن بروی پاک قرآن

صفا و صلح و آزادی به او ده.

امان الله خان پس از مشورت با همکاران خود، تصمیم گرفت که یک جرگه بزرگ ملی تشکیل دهد. امان الله خان در این جرگه سخنرانی بسیار حماسی ایراد نموده و اعلام کرد: وقت آن رسیده است که مردم افغانستان برعلیه دولت بریتانیا قیام نمایند. هنوز چند روز از پایان جلسه لویه جرگه نگذشته بود که نامه نایب السلطنه در جواب نامه امان الله خان به کابل رسید. در این نامه از شناسایی استقلال افغانستان سخنی به میان نیامده بود و تنها به روابط بر اساس قراردادهای قبلی اشاره شده ‌بود. امان ‌الله خان به این نتیجه رسید که انگلیس از طریق دیپلماتیک استقلال افغانستان را به رسمیت نمی‌ شناسند، بنا بر این علیه نیروهای انگلیسی اعلام جهاد کرد. وی اقدام به بسیج همگانی مردم کرده و دستور اعزام نیرو به جبهه‌ ها را صادر کرد و اقشار مختلف مردم افغانستان، با شور و شوق برای رفتن به جبهه ‌ها به جوش و خروش افتادند. بعد از بسیج مردم و اعزام یک هیئت دیپلماتیک به روسیه و کشورهای اروپایی جهت معرفی افغانستان به عنوان یک کشور مستقل، نیروهای نظامی افغانستان از 3 جبهه مختلف به مناطق مرزی اعزام شدند تا به برقراری امنیت مرزها بپردازند و در صورت لزوم با متجاوزین برخورد نمایند.

هنوز نیروهای نظامی به طور کامل در مرزها مستقر نشده بودند، که جنگ در منطقه شرقی آغاز شد و صالح محمد خان قبل از آن که دولت افغانستان به شکل رسمی اعلام جنگ کند، بدون هماهنگی با مرکز و سایر جبهات در سیزده ثور دوازده نود و هشت شمسی - جنگ را آغاز کرد. پس از حمله نیروهای افغانسان، انگلیسی ‌ها هفت روز بعد از زمین و هوا عملیات تهاجمی خود را آغاز کردند که در اثر بمباران هوایی یکصد و بیست نفر از اهالی منطقه کشته شدند و سپه سالار محمد صالح خان نیز زخمی شد و جبهه جنگ را ترک کرد و در نتیجه انگلیسی‌ ها وارد خاک افغانستان شدند و منطقه دکه را اشغال کردند. در این جنگ بیش از چهار صد سرباز افغانستان نیز کشته شدند و جنگ سوم افغان و انگلیس این گونه آغاز شد.

نوشته از حفیظ الله شریعتی

هزاره ها و گرگ های کشمیری

حضور گرگ در زندگی روزمره مردم هزاره

 ( ازگرگ جز دشمنی نشاید): گرگ به عنوان دشمن انسان و آفت گوسفندان هزاره اين عقيده و باور را گسترش داده است. چوپانان، رمه‌داران و مردم هزاره، در گذشته از یاد نام گرگ واهمه داشته‌اند و خواندن نام او را باعث حضور و جلب خطر او مي‌پنداشتند. شكار گرگ بیشتر با استفاده از تفنگ، سگ، چاله و تله صورت مي‌گرفت. سگ دشمن طبيعي گرگ و در مبارزه با آن همراه و ياور  مردان هزاره به شمار مي‌رفت. هزاره ها سگهاي نر و نيرومند را براي نگهباني گله نگه مي‌داشتند. گوش و دم آن را مي‌بريدند تا در مبارزه‌ي با گرگ كار آمدتر و راحت‌تر عمل کند. در شرايط عادي اين سگ تنها نمي‌توانست حريف گرگ بيابان شود، مگر آنكه چونان یاور وی باشد و خود داراي جثه‌اي قوي و بنيه‌اي توانا باشد.

باور های مردمی در باره گرگ

 در سده های گذشته ساکنان  هزارستان در زمستان که درجه حرارت تا چهل درجه زیر صفر می رسید از پوست گرگ پوستین درست می کردند تا خود را از سرما حفظ بکنند. آنان هنگام شکار پوستین گرگ می پوشیدند که هم سبک بود و هم گرم و در اثر برف و باران نیز خیس نمی شد. دندان گرگ دگمه لباس هزاره ها بود و گردنبد برای جلوگیری از چشم زخم تا گزندی به آنان نرسد. دم گرگ بعنوان زینت کلاه و نشان از شکارچی بودن آنها داشت. سرگرگ ( سرگرگی) رسمی بود که خوانینی بر خوانینی و یا دهستانی بر دهستانی می برد. اگر خانان و یا ده نشینان سر گرگی را عوض نمی بردند باید با سر افگندگی مهمانی با شکوه بر پا می داشتند. در هزارستان برخی به این باورند که داشتن ( شیغی یا استخوان قوزک پا)گرگ برای غلبه بر ترس مفید است. گردنبندی از این استخوان ترس زدایی می کند و داشتن آن باعث شجاعت می شود. در برخی منطقه ها شیغی گرگ جلوه گری می آورد. مردی که در جیب یا گردن آن را داشته باشد محبوب دختران واقع می شود. از این رو شیغی گرگ در هزارستان گران است. این باور باعث شکار بیرویه گرگ ها شده است. برخی از شکارچیان سر گرگ را در پیش خوان خانه بلند می آویختند که نشان از ورزدگی او در شکار داشت. در قديم برخی ها گرگي را زنده گرفته و دهانش را مي‌بستدند و او را بر توانگران عرضه می داشتند تا پاداشت در یافت کنند. این کار بیشر رویکرد تفننی و سرگرمي داشت.

گرگ انسان خوار و انسان نما در افسانه های هزارگی

 در افسانه های کهن هزاره ها “گرگی”  انسان است که توسط ماده گرگی بزرگ شده و در اجتماع  هزاره ها زندگی کرده و از طرف آنان به خوبی پذیرفته شده است, او بصورت چهار دست و پا راه می رفته و سرعت بسیاری داشته است. مردم از او برای شکار و دریدن و پاره پاره کردن حیوان های مهاجم استفاده می کردند. گرگی از توانایی بویایی بسیار قوی برخوردار بود. او هنگامی اسیر کردن حیوان های مهاجم مثل گرگ درنده زوزه می کشید و پنجه هایش را بر خاک می سایید. سرانجام این انسان گرگ نما در شب سردی پس از دریدن مردی از اهالی آبادی از دید نهان شد و پس از آن هیچ کس او را ندید.

در افسانه دیگر، پیشگویان به شاهزاده ای می گویند که اگر ازدواج کند در شب وصل در حجله گرگ او را پاره پاره خواهد کرد. شاهزاده تا مدتی تن به ازدواج نمی دهد اما در پایان در اثر فشار خانواده ازدواج می کند. پیشگویان به شاه و شاهزاده یاد آوری می کنند که سرانجام تلخی در انتظار آنها خواهد بود اما توجه نمی شود. شاهزاده پس از آیین بستن شهر و جشن هفت شبانه روز به حجله می رود. او پیش از حجله رفتن در و دیوار ها را نگهبان می گمارد وگذرگاهی باقی نمی گذارد. در فردای آن روز مردم با شگفتی می بینند که عروس تبدیل به گرگ شده و شاهزاده را دریده است.

گرگ کشمیری

گرگ کشمیری از شروع حاکمیت دودمان احمدشاه خان ابدالی تا پایان حاکمیت ظاهر خانی ترسناک ترین موجودی بوده که مردمان هزاره در خود دیده اند. او از میان صد ها افغانستانی انسان هزاره ها را می شناخت و شکار می کرد. شب ها در پشت خانه ها و ده های هزاره ها زوزه می کشید و خواب را از چشم آنان می ربود. مردان هزاره از ترس گرگ های کشمیری شب پشت در های بسته به نگهبانی می ایستادند. زنان هزاره از ترس در گوشه اتاق تنگ و تاریک محقرانه کز می کردند و دعا می خواندند. کودکان در خواب گرگ های کشمیری می دیدند. با کابوس از خواب بر می خاستند و از ترس بر خود می لرزیدند. این واهمه بزرگ را با خود به نسل های بعدی منتقل می کردند. دختران شب ها میان مادر و پدر می خوابیدند اما گرگ های کشمیری آنان را با خشونت و قتل خانواده بر پشت می نهادند و با زوزه ترسناک دور می شدند. عروس ها در شب حجله مورد تجاوز گرگ های کشمیری قرار می گرفتند و گاهی ربوده می شدند. دامادان در شب زفاف به غم می نشستند و یا در خون خویش می غلطیدند. راه ها نا امن بود و سایه ترس و مرگ در همه جا سایه گسترده بود. گذر روزگار به کندی می گذشت و فریادی از کسی بر نمی خاست. تنها فریاد مردان و زنان هزاره بود که در غبار فراموشی و بی خبری گم می شد.

حکایت های تلخ از گرگ های کشمیری

یک: حکیم و موسی از اهالی غزنی شبی در مسیر باز گشت از کار در معدن زغال سنک کرکر پولخمری مورد هجوم گرگ های کشمیری قرار می گیرند و تکه پاره می شوند. دل و جگر آن  ها کنده شده و در محل کباب می شوند. گرگ های کشمیری با شادی و هیاهو کباب ها را می خورند و زوزه می کشند. هزاره ها و کسان دیگر در محل، دم در نمی آورند و از ترس بر خود می لرزند.

دو: شیخ علی شاه و کربلایی جمعه شبی که در خانه ارباب قربان علی در ارزگان به مهمانی رفته بودند، در بستر تکه تکه می شوند. مردان و زنان فقط به یاد می آورند که چند گرگ که گاهی چهار دست و پا و گاهی ایستاده راه می رفتند؛ مهمانان را پاره پاره کردند.

سه: در بهسود در شب عروسی یعقوب علی گرگ ها به خانه  آنان حمله کرده و بر عروس تجاوز می کنند. آنان داماد را تکه پاره کرده و عروس را در خون رها می کنند. عروس از ترس می میرد و مردم با بل و کلند گرگ ها را تعقیب می کنند، سرانجام با گماشتگان دولت روبرو می شوند.

چهار: شبی در قوه کار در دوره عسکری ( سربازی)  گرگهای کشمیری به سرباز خانه ای حمله می کنند و برات علی را با خود می برند. فردا مردم بدن تکه و پاره او را در مسیر گشت نظامی پیدا می کنند. دولت اعلام می دارند که گرگ ها گرسنه بوده اند، در این موقع نباید دست به کار اشتباه زد. گرگ های گرسنه به همه جا حمله می کنند اگر مقابله صورت گیرد همه را می درند.

پنج: قاسم زوار در بامیان در شب تابستان متوجه صدای پایی می شود. وقتی بیرون از خانه می آید گرگ ها دخترش را از بستر ربوده و انداخته بر پشت به راه بی باز گشت می برند.

شش:  شبی در آسیاب آبی، کربلایی کریم را اندکی خواب می برد. در خواب نفس گرمی را احساس می کند. وقتی از خواب می پرد خود را مقابل دو گرگ کشمیری می بیند. گرگ ها بر او حمله می کنند و کربلایی به مقابله بر می خیزد. سرانجام کربلایی یکی از گرگ ها را زخمی می کند. گرگ سالم می گریزد و گرگ زخمی با کربلایی گلاویز می شود. کربلایی متوجه دست ها و پاهایی انسانی گرگ می شود. در حین درگیری کربلایی پوستین گرگ را از تن گرگ کشمیری در می آورد و در آتش می اندازد. مرد گرگ نما را محکم به پایه آسیاب می بندد و فوری مردم را خبر می کند. مردم گرد می آیند و از دیدن مرد گرگ نما و پوستین نیمه سوخته شگفت زده می شوند. مرد گرگ نما اعتراف می کند که مامور دولت است و برای سرکوب هزاره ها چنین ترفندی را ساخته اند. مردم مرد گرگ نما را بین طایفه های هزاره می چرخانند و او در همه جا به دولتی بودنش اعتراف می کند. مردان دولت با شنیدن این خبر سراسیمه می شوند و پنهانی مرد گرگ نما را خفه می کنند. هزاره ها نیز از واهمه گرگ کشمیری پس از سال ها رهایی می یابند.

 راز گرگ کشمیری

دولت بی رحم و غیر مردمی گذشته افغانستان از امیر خون خوار عبدالرحمان تا پایان حاکمیت ظاهرخوانی برای سرکوب هزاره ها به هر ترفندی دست یازیدند. از مالیات کمرشکن گرفته تا کوچ دسته جمعی، از کشتار فراگیر تا گرگ های کشمیری فتنه ای بود که دولت کابل برای خاموش کردن صدای اعتراض هزاره ها به اجرا گذاشتند و بر پا ماندند. گرگ کشمیری یکی از بد ترین و بیرحم ترین ترفند ظالمانه حکومت کابل در گذشته هزاره ها بود که خواب و زندگی را برای مدت زیادی از آن ها ربوده بود. گماشتگان دولت شاهی کابل با کمک دولت انگلیس دیدن و مردن در چنین نمایش تلخی را برای مدت طولانی بر هزاره ها تحمیل کردند. این ترفند بیرحمانه و غم انگیز با سابقه افسانه ای در اروپا و آسیا برای خاموش کردن صدای هزاره ها؛ می توانست ابزار خوبی باشد. شگوفتا اینکه گرگ های کشمیری شب ها به شکار هزاره ها برون می آمدند و شکار خود را بیشتر از میان سرشناسان هزاره انتخاب می کردند. ترس از گرگ در بین هزاره ها و سیاهی شب برای اجرای این بازی تلخ مجال خوبی بود..

همیشه یاد رویت می کنم یار

گلاب استی مه بویت می کنم یار

هزاران یار جانی داشته باشم

فدای تار مویت می کنم من

گل صد برگ تابستانم ای یار

فرار از ملک مالستانم ای یار

همان روزی که گشتم از وطن دور

به ولله من پریشان حالم ای یار

به هر طوی و به هر مجلس که باشم

میان صد جوانانت نشینم

الا یار جان بیا پرسان من کن

علاج درد بی درمان من کن

اگر از من بدیدی بی وفایی

بکش خنجر سرم قربان خود کن

در جنگ که میان افراد شجاعی و طالبان بتاریخ ۵بر۶ عقرب ۱۳۹۷ صورت گرفت در حدود پنجاو هفت تن از مردم ارزگان از قریجات ( کندلان، حسینی ، حمزه......) شهید شدند و ده ها نفر زخمی شدند ، در حدود ۶۰۰ خوانواده بیجا و آواره شدند و صدها منزل مورد سرقت و چور چپاول قرار گرفت و دامنه جنگ نیز تا مناطق گردی چمن، هوچی ، حمزه و غوچ قل شیرداغ گسترش یافت و این جنگ بیشتر از ده روز طول کشید و در پایان هیئتی حقیقت یاب از جانب رياست جمهوری برای بررسی و چگونگی آغاز ان تعین شد و هیئت مؤظف شده گزارش داد که جنگ در نتیجه حملات طالبان آغاز شده است.

 در واقع نیت طالبان و پشتون ها از آغاز جنگ ترساندن و زهر چشم گرفتن از هزاره ها بود تا در آینده هزاره ها بفکر حمله بالای پشتونها نباشد و از طرفِ شکستهای گذشته ای شان را جبران کنند . 

در مورد علت آغاز جنگ و چرایی موجودیت عبدالحکیم شجاعی در منطقه کندلان روایات زیاد نقل شد.

ازجمله مهمانی رفتن عبدالحکیم شجاعی و افرادش در منطقه کندلان که شب هنگام مورد حمله غافلگیرانه طالبان قرار گرفت ، 

یاهم دعوت مردم کندلان از عبدالحکیم شجاعی بخاطر حل و فصل دعوای حقوقی آب . 

روایت دیگری بیان گر آنست که طالبان از مردم هزاره کندلان عشر سنگین طلب کرده بود و عبدالحکیم شجاعی بخاطر مانع شدند از پرداخت عشر به منطقه کندلان سفر کرده .

اما شخص شجاعی در یک مصاحبه خویش گفته بود که وی بخاطر اشتراک در جلسه امنیتی به کندلان رفته بود. 

خلاصه بهر شکل که بود موجودیت شجاعی در منطقه کندلان بهانه ای برای آغازجنگ شد که در لیل ۵بر۶ عقرب ۱۳۹۷ شجاعی و افرادش مورد حمله غافیلگرانه طالبان قرار گرفت که در نتیجه شخص عبدالحکیم شجاعی بطور سطحی زخم بر داشت و سه تن از افرادش از جمله معاون او اقای فکوری پایجلگه یکی از نظامیان کار کشته پشی بشمول خانعلی و ابراهیم دو تن از نظامیان اش در آن شب به شهادت رسید .

شجاعی و افراد باقی مانده اش بعد از اینکه به کوه ها متواری شد به منطقه شیرداغ ( مرز ارزگان و مالستان ) برگشت و در جمع موسفیدان و متفذین که برای حل منازعه گیرد هم آمده بود پیوست. 

در این جنگ مردم ارزگان شدید ترین آسیب را دید برعلاوه اینکه تعداد زیاد عزیزان شانرا از دست دادند از نگاه مالی و روحی نیز صدمه بزرگ را متقبل شد و لی متأسفانه یک تعداد دیگر خاصتاً قوماندانان جنگ از کمک های نقدی که بخاطر حمایت از جنگ و تامین تجهیزات و مهمات جمع آوری شده بود سواستفاده کردند و حیف میل کردند .

طالبان در ادامه این جنگ هوای حمله تصرف ولسوالی مالستان را نمود و بتاریخ ۱۸ عقرب ۱۳۹۷ از مسیر زاولی ، سیابغل ، کنداب و مسیر سبزدره(زردک) و همچنان از ولسوالی اجرستان مسیر قشنگ بالای ولسوالی مالستان حملات تهاجمی خویش را آغاز کرد و تا نزدیکی ساختمان ولسوالی را پیشروی کرد از آنجا که طالبان در منازل مسکونی قریه جات دهن بوم ، مُکلی و ..... جابجا شده بود اجرای عملیات نیروهای امنیتی را به چالش کشیده بود .

بالاخره بعد از رسیدن نیروهای کمکی و نیز اختلاف که میان طالبان ارزگان و اجرستان بخاطر تصاحب اموال مردم که حالا از منازل شان اواره و فراری بود و تمام مال و اموالش در منطقه باقی مانده بود بوجود آمد و مجبور به عقب نشینی و ترک منطقه کردید .

درین جنگ نیز متأسفانه یک تعداد از مردم ملکی و نیروهای امنیتی شهید و زخمی شدند و تعداد صدها فامیل آواره و بجا شدند و مدت در مساجد و کوه ها سرگردان بودند .

در طول این مدت نیروهای مردمی و نظامیان پشی سهم بزرگ را در دفاع از ولسوالی را عهده دار بودند و نیز برای جلوگیری از حملات غافلگیرانه طالبان تمام معابر قریه جات پشی را مانند کوتل خاک خواجه ، کوتل توپ ، اطرف قندی و کوتل آب قول پایجلگه را چک پاینت ایجاد کرده بود .

از انجایکه فعال بودن انتن شبکه مخابراتی رکن اساسی را در جهت اطلاع رسانی بازی میکرد مورد توجه طالبان قرار داشت و هر از گاهی احتمال قطع و انفجار آن از طرف طالبان متصویر بود از اینرو تعداد از نیروی امنیتی و مردمی برای محافظت از آن و جلوگیری از ورد طالبان به مناطق پشی بالای کوتل خاک خواجه تبیعه شد بود که متأسفانه در اثر یک حمله غافلگیرانه طالبان که به نیت قطع یا انفجار پایه تلفن امده بودند یک تن از نیروهای مردمی و چهره جهادی بنام محمد علی احسانی از ناحیه شانه زخمی و طالبان خود موفق به فرار شدند .

حاکمان افغانستان:

۱ - میرویس خان از ۱۷۰۷ - ۱۷۱۵ مدت ۸ سال

۲ - عبدالعزیز خان از ۱۷۱۵ - ۱۷۱۶ مدت ۱ سال

۳ - شاه محمود از ۱۷۱۶ الی ۱۷۲۴ مدت ۸ سال

۴ - شاه اشرف از ۱۷۲۴ - ۱۷۲۸ مدت ۵ سال و ۸ ماه

۵ - شاه حسین از ۱۷۲۹ - ۱۷۳۷ مدت ۸ سال

(توضیح اینکه: از ۱۷۳۷ الی ۱۷۴۷ نادر افشار در بخشهای وسیع این جغرافیا حاکم بوده است.)

۶ - احمدشاه ابدالی از ۱۷۴۷ - ۱۷۷۲ مدت ۲۶ سال

۷ - شهزاده سلیمان از ۱۷۷۲ - ۱۷۷۲ مدت چند روز

۸ - تیمور شاه از ۱۷۷۲ - ۱۷۹۲ مدت ۲۹ سال

۹ - شاه زمان از ۱۷۹۲ - ۱۸۰۱ مدت ۹ سال

۱۰ - شاه محمود از ۱۸۰۱ - ۱۸۰۳ مدت ۲ سال

۱۱ - شاه شجاع از ۱۸۰۳ - ۱۸۱۱ مدت ۸ سال

۱۲ - شاه محمود بار دوم از ۱۸۱۱ - ۱۸۲۹ مدت ۱۸ سال

۱۳ - پادشاهی مشترک بارکزی ها از ۱۸۲۹ - ۱۸۳۵ مدت ۶ سال

۱۴ - امیر محمد عظیم خان از ۱۸۳۵ - ۱۸۳۹ مدت ۴ سال

۱۵ - شاه شجاع بار دوم از ۱۸۳۹ - ۱۸۴۲ مدت ۳ سال

۱۶ - امیر دوست محمدخان از ۱۸۴۳ - ۱۸۶۳ مدت ۲۰ سال

۱۷ - امیر شیرعلی خان از ۱۸۶۳ - ۱۸۶۶ مدت ۳ سال

۱۸ - امیر محمد افضل خان از ۱۸۶۶ - ۱۸۶۷ مدت ۱ سال

۱۹ - امیر محمد عظیم خان از ۱۶۷ - ۱۸۶۸ مدت ۱ سال

۲۰ - امیر شیرعلی خان بار دوم از ۱۸۶۸ - ۱۸۷۹ مدت ۱۱ سال

۲۱ - امیر محمد یعقوب خان از ۱۸۷۹ - ۱۸۸۰ مدت ۱ سال

۲۲ - امیر عبدالرحمن خان از ۱۸۸۰ - ۱۹۰۱ مدت ۲۱ سال

۲۳ - امیر حبیب الله خان از ۱۹۰۱ - ۱۹۱۸ مدت ۱۸ سال

۲۴ - امیر امان الله خان از ۱۹۱۸ - ۱۹۲۸ مدت ۱۰ سال

۲۵ - سردار عنایت الله خان از ۱۹۲۸ - ۱۹۲۸ مدت چند روز

۲۶ - حبیب الله خان کلکانی از ۱۹۲۸ - ۱۹۲۹ مدت ۹ ماه

۲۷ - محمد نادر شاه از ۱۹۲۹ - ۱۹۳۳ مدت ۴ سال و ۱ ماه

۲۸ - محمد ظاهرشاه از ۱۹۳۳ - ۱۹۷۳ مدت ۳۹ سال و ۸ ماه

۲۹ - محمد داود خان از ۱۹۷۳ - ۱۹۷۸ مدت ۴ سال و ۹ ماه

۳۰ - نورمحمد تره کی از ۱۹۷۸ - ۱۹۷۹ مدت ۱ سال و ۴ ماه

۳۱ - حفیظ الله امین از ۱۹۷۹ - ۱۹۷۹ مدت ۳ ماه و ۱۲ روز

۳۲ - ببرک کارمل از ۱۹۷۹ - ۱۹۸۶ مدت ۶ سال و ۴ ماه

۳۳ - حاجی محمد چمکنی از ۱۹۸۶ - ۱۹۸۶ مدت چند روز

۳۳ - داکتر نجیب الله از ۱۹۸۶ - ۱۹۹۲ مدت ۶ سال

۳۴ - صبغت الله مجددی از ۱۹۹۲ - ۱۹۹۲ مدت ۲ ماه

۳۵ - برهان الدین ربانی از ۱۹۹۲ - ۱۹۹۶ مدت ۳ سال و ۹ ماه

۳۶ - ملا محمد عمر از ۱۹۹۶ - ۲۰۰۲ مدت ۵ سال

۳۷ - حامد کرزی از ۲۰۰۲ - ۲۰۱۴ مدت ۱۳ سال

۳۸ - محمد اشرف غنی از ۲۰۱۴ - ۲۰۲۱ مدت ۷ سال

۳۹ - ملا محمد حسن از ۲۰۲۱ - الی اکنون