یادداشت از بشیر بختیاری.

تکه ای از خاطرات من

سال 1375 – 30 اسد - مرکز بامیان

جشن بزرگ " احیای هویت " به اتمام رسیده است. بامیان پر بود از مهمانانی که داشتند به دیار خویش برمیگشتند

شب منزل جنرال بهرامی آمر قطعه کشف ح و ا ا - زیر بازار کهنه- تعداد زیادی از دوستان جمع اند (آقایان لیاقت علی امینی.ناصری .عارفی .رسولی.جواد سلطانی.عنایت چنگیزی.شهید مامور اسحاق.حنیف احسانی.قربان لخشوم ) و

ساعت ده شب قمندان شفیع نیز در این جمع پیوست وتا ساعات پاسی از شب همه با هم گفتند و خندیدند.

31 اسد حوالی 10صبح چونی بامیان - سه تن اسیر طالب تبادله شده بود و قرار بود صلیب سرخ آنان را از ح. و تحویل گرفته و به اسلام آباد انتقال دهد من برای ثبت تصویری این خبر رفته بودم میدان هوای و در راه برگشت قمندان شفیع را دیدم.

شفیع : بختیاری صاحب یاد تان است که برای من چه وعده شده بودی؟

من وعده شده بودم که نقاشی کلان از تصویر عبدالخالق رابرای شما آماده کنم ولی فعلن وسایلش موجود نیست، کوشش میکنم بزودی این نقاشی را آماده کرده برای تان رایی کنم.

ساعت 1 بعد از ظهر31 اسد – منزل جنرال بهرامی نشسته بودیم ، عنایت الله چنگیزی( استاد کارته) نیز وارد شد.

آقای چنگیزی کجا بودی ؟

چنگیزی : من امروز مهمان قمندان (شفیع) بودم ، قمندان شفیع ما را در هوتل " کیتَه کلو " کباب و شیر یخ داد

چنگیزی با تعجب گفت : سالهاست شفیع را میشناسم ولی امروز اولین بار بود که شفیع لباس سفید و نو پوشیده بود.

شفیع وقتی بخودش میرسد خیلی زیبا و تماشایی میشود.

ساعت 2.30 بعد از ظهر : صدای فیر از اطراف خانه کریم خلیلی دبیر کل ح و شنیده میشود.

صدای فیر زیاد تر میشود صدای رگبار تفنگ،پیکا و گاهی صدای ضد هوایی زیوو بگوش میرسد.چند فیر توپ های نیمه سنگین از اطراف چونی شین تپه و سنگر های سربودا (صلصال ) که مربوط قمندان علی داد میشد را هدف قرار داد.همه سراسیمه به سوی نا معلوم ها میدوند.

ازسنگر های بالای سر صلصال (قمندان علیداد) با فیر های مستمر اطراف خانه خلیلی را کنترل نموده و همه تحرکات را با فیر - زیوو- میخ کوب مینماید. این بگیرو نمان تا ساعات 4 عصر دوام داشت وآرامش بار دیگر به وادی بامیان عودت نمود

درهمان بحبوحه خبر بدی بین همه مردم پیچیدن گرفت خبر این بود : قمندان شفیع در مرکز(خانه خلیلی ) کشته شده است.

رفتم مرکز(خانه خلیلی) اطراف خانه خلیلی تا چندصد متری برای تردد ممنوع شده بود .

تنها مقربین درگاه خلیلی میتوانستند وارد شوند . حاجی داوود قمندان گارد مخصوص خلیلی وتعدادی سرباز با موتر رفتند طرف سفارت ایران اما از نیم راه برگشتند. دوبارسید محمد سجادی را دیدم که سراسیمه با کلاشینکوف دردست از خانه خلیلی بیرون شده و با دوسه بادیگاردش دوباره برگشت داخل قلعه . ما برگشتیم به خوابگاه خویش.

یادم هست با میان هیچ وقت تا آن حد دلگیروغمبار نشده بود. با مرگ شفیع همه مرده بودند گویا همه در تابوتی بنام بامیان راهی ابدیت اند،بامیان تبدیل به وادی وحشت شده بود.

ساعت 8 شب - لیاقت علی امینی.سعادت غزنوی ،جواد سلطانی و من در اطاق نشسته بودیم همه ساکت و آدم مرده بودند.همه عصبی ، هراسان و وحشت زده بودند. سلطانی با اعتراض به خلیلی وشیخ سعادت غزنوی با دفاع از خلیلی به مشت و لگد پرداختند اما با وساطت ما غایله ختم گردید.

1-6-1375 – ساعت 9 صبح اعضای بخش فرهنگی ح و به ریاست ناطقی کیو برای ملاقات خلیلی وارد ، مرکز (منزل خلیلی) گردیدند.

مهمان خانه (3 در 5 ) خلیلی پرآدم بود . او در صدر مجلس از زیر چپن اطرافیانش را تماشا میکرد،همه نشستند ، هیچ کسی به شمول خلیلی جرات شکستن سکوت را نداشت.

خلیلی هروقت که نگران ، مضطرب یا عصبانی میشود چشمان کوچکش داخل چوکات عینک همچون اقمار منظومه شمسی با سرعت شروع به چرخش میکند و ما از چرخش چشمهای وی اوضاع را تیره تر یافتنیم . بلاخره با سرفه خلیلی سکوت هم شکست

خلیلی بعد از سرفه ی گفت : " این پیش آمد که شما دیروز شاهدش بودید باید خیلی پیشتر ها پیش میامد".

خلیلی ادامه داد :حکمتیارصاحب امشب همرایم تلفنی تماس گرفت واز این عمل من (قتل شفیع) خیلی ابراز خوشی میکرد و به عنوان یک موفقیت کلان بمن تبریک گفت . حاج آغای ولایتی(وزیر خارجه وقت ایران) هم با تماس تلفنی مرامجاهد بزرگ خواند و تحسین کرد.

خلیلی در حالیکه لرزشی از هیجان در لحنش هویدا بود میگفت : امشب آمرصاحب احمد شاه مسعود هم درین باره تلفن کرده بود اما او بجای تقدیر خیلی ناراحت بود و میگفت که شما با کشتن شفیع بازوی بزرگ ترمقاومت را قطع کردید.

مسعود برای خلیلی گفته بود : در حالیکه شفیع نامی ترین قمندان ها و سرباز های شورای نظار را کشته است اما اگر من اورا اسیر میکردم هرگز اورا نمیکشتم.

2-6 – 1375 ساعت 10 شب منزل جنرال بهرامی . تعداد زیادی از دوستان از جمله جنرال آصف جنرال نادر.علی بابا رسولی وتعداد دیگر با همه نشسته بودیم. آقای بهرامی مثل همیشه بی باکانه شروع به بیان واقعه 31 اسد نمود.

بقیه واقعه از زبان شهید بهرامی

بهرامی : در کشتن شفیع که طراح این قتل دولت ایران است ، سید هاشمی قمندان قل اردوی ح و .سید اعلا رحمتی(فعلن والی). زکی والی بامیان. باز محمد جوهری بادیگارد خلیلی (جنرال فعلی در دولت کابل) وخود خلیلی نقش عمده را داشته اند .

او ادامه داد : اصل کاره و مجری طرح در قتل شفیع سید محمد سجادی است.او همه دستور هارا از سفارت ایران دریافت میکند. طرح این حادثه از خیلی وقتها قبل چیده شده بودتا اینکه در تاریخ فوق به مرحله اجرا گذاشته شد.

بهرامی اضافه نمود که سید سرور و یکی دوتای دیگراز جمله قمندان علیداد نیز بزودی ازمیان برداشته میشوند.

وقتی شفیع بدون محافظ وارد خانه خلیلی میشود تنها یک میل مکاروف را با خود داشته است ، دوموتر جیپ و یک موتر سورف از بادیگارد های شفیع بیرون دروازه در فاصله دورتر توقف میکنند. آنروز در بیرون دروازه حتا تفنگچه شفیع نیز از وی گرفته میشود در حالیکه قبلن هیچ قمندان خلع سلاح نمیشده اند.

وقتی شفیع از اولین دروازه وارد میشود همه جا را خلوت میابد تنها سربازانی را میبینند که روی بام در سنگرهای خویش در حال آماده باش دیده میشده اند. به محض که شفیع وارد دهلیز اول میشود سید هاشمی کلاش را پشت گردن شفیع مانده وامر توقف را میدهد . در همان حال باز محمد جوهری (فعلن جنرال در کابل) دست هایش را گرفته و با تکه ی دست های وی را به پشتش میبندد .داکتر علی سکرتر خلیلی دادو فریاد کرده از شفیع دفاع میکند اما توسط هاشمی با قنداق و سیلی خاموش میشود.در همین حال خلیلی در حالی که میکاروف را در دست داشته است با خشم و ناسزا گویی وارد معرکه میگردد.

نقشه چنین بوده است.

شفیع بی هراس ایستاده و به خلیلی میگوید : استاد من نمیفهمم شما چه هدف دارید. من همین قدر میدانم که تا هنوز هیچ خیانتی از من سر نزده است که موجب این رفتار شما باشم.هاشمی با ضربه قنداق تفنگ پشت کردن سالروز شهادت سرادردليرهزاره جنرال شفيع تسليت با

درین حال خلیلی با فیر اولین مرمی به طرف شفیع اورا به زمین میاندازد. دومین گلوله را هاشمی بسوی شفیع فیر میکند. سجادی و جوهری نیز درین عمل شریک اند.

باشنیدن صدای فیر در بیرون از مرکز محافظین شفیع از توطیه آگاه شده و دست به شورش میزند اما با فیر های زیوو ازسنگر های بالای سر صلصال(مربوط قمندان علی داد) آنها را پراگنده میسازد.

شفیع در حالی که خون از زخم های تنش جاریست به خلیلی میگوید : ببین خلیلی من بعنوان یک بچه هزاره مستحق مرگ از جانب تو نیستم . یادت باشد یک روز پشیمان میشوی!

خلیلی کلاش را از دست جوهری گرفته و بسوی شفیع رگبار میکند. با صدای فیر های خلیلی صدای شفیع برای همیشه خاموش میشود.

ساعت 5 عصر وقتی تعدادی از اعضای شورای مرکزی به داخل راه میابند با جنازه ی مواجه میگردند که بین کمپل کهنه و سفید رنگی پیجیده و پای دیواری انداخته شده است.

ساعت 5-30 عصر نماز جنازه شفیع توسط سعادت غزنوی وتعدادی دیگرخوانده شده و درگوشه از قبرستان زیر بازار کهنه محقرانه دفن میگردد.

روزهای بعد با اخذ اجازه ، مزار شفیع توسط بزرگان دره ترکمن نبش گردیده وجنازه وی به دره ترکمن انتقال داده میشود.

آنروز هم زمان قرار بوده که شفیع، سید سرور و قمندان علیداد از بین بروند اما بخت تنها با شفیع یار نبوده است.این سناریو توسط رژیم اسلامی ایران طراحی گردیده بود. ایران میخواست تاهزاره ها با تنزل قدرت نظامی سیاسی وابسته شورای نظار گردند و شورای نظار نیز از هم پیمانان مطیع دولت ایران در مقابله با پاکستان و برخی رقبای دیگرایران بود. بسیاری اسنادی که درین مورد چهره رژیم سفاک ایران رابرملا میساخت از موتری به دست آمده بود که توسط نیروهای سردار شفیع در (کتار خاک) بدست آمده بود. این اسناد همراه با مواد های دیگر مخابروی. رادیویی و استخباراتی از کابل بنام آقای سید یزدان پناه هاشمی ریس قول اردوی حزب وحدت ارسال گردیده بود .

دقیق یک سال بعد از واقعه

31 اسد 1376ساعت 7 عصر

من و جمعی از دوستان از جمله فهیمی بلخابی.اسماعیل صفدری.باقر فصیحی و جمع دیگر از سفر تفریحی بند امیر به بامیان برگشته بودیم .

ساعات_ 4 و 30 روز31 اسد_ آنروز هواپیمای حامل عبدالرحیم غفورزی صدر اعظم دولت فراری ربانی هنگام نشستن در رن وای بامیان از خط منحرف شده و سقوط مینماید.

درین سانحه تنها دونفر از سربازان شورای نظار زنده مانده و بقیه همگی کشته شدند. درمیان کشته شدگان این حادثه سید محمد سجادی و هاشمی قمندان قول اردوی ح و نیز دیده میشدند . آنانیکه دقیق در همان دقایق یک سال قبل برای این مردم عزای عمومی کاشته بود اینک دقیق درهمان لحظات خود با داس تقدیر و انتقام خداوندی درویده شدند.

بسیاری از دوستان ما هستند که دقیق ترو مستند تر جریان قتل شفیع را میدانند ودر جریان حادثه بوده اند اما امروز بنا بر روابط که با خلیلی و دیگر جنایتکاران ذیربط دارند یا دچار موانع سیاسی، مالی و موقف های شان هستند نمیتوانند آنرا بروز دهند.

نوت : آدمها همه میروند اما این خاطرات را باید برای نسل های آینده نوشت تا بدانند که بر نیاکان شان گذشته است.

برگرفته شده از صفحه (جهانی هزاره)

باانکه این لیست دارای کمبودی ها و کاستی های زیاد بوده  ولی امید وارم خواننده گان عزیز انرا با نظرات نیک شان از قسمت ارایه نظر که در پایان این مطلب است مرا یاری کنند ممنون از تک تک شما خوبان !

در زمان عبدالرحمن  بزرگان مردم پشی که از انها نامبرده شده عبارت اند از !

ابراهم سلطان  ، سبز علی و نجف سلطان

-          میرمحمد نبی از قابجوی بزرگ قوم پشی و عضو لوی جرگه در سال 1381

-          شیخ موسی فیاض از قابجوی پشی یکی از قوماندانان حزب نهظت نامبرده بتاریخ 9/9/1401 در استان قم ایران وفات نمود

-          جان محمد رحمی ارقابجوی پشی یکی از قوماندانان حزب نهظت که در منطقه دایبرگه پشی کشته شد

-          استاد رحمی قابجوی مدرس حوزه عملیه ولی عصر که سالها در این قسمت به مردم پشی خدمت کرده

-          محمدی قابجوی یکی از اعضای کمسیون مستقل حقوق بشر

-          موسی خان خلیلی از قول سبز قابجوی یکی از قوماندانان حزب وحدت که در در منطقه چهاربرجگ نمیروز توسط طالبان شهید شد

-          محمد یوسف امیری از قابجوی وکیل منتخب شورای ولایتی ولایت غزنی در سال 1393

-          حسین علی فیروز از جاکه یکی از قوماندانان حزب اسلامی که پسینها  در دوران حکومت کرزی بصفت ولسوال  در بعضی از ولسوالی ها وظیفه اجرا نمود

-          بشیر احمد فروزان  از جاکه که بصفت قوماندان امنیه ولسوالی وظیفه اجرا نمود

-          جانعلی شجاعی از جاکه یکی از قوماندانان معروف که پسین ها سرزبان ها افتاد

-          نوروز علی کریمی از جاکه استاد و مدارس دینی و وکیل منتخب  شورای ولایتی ولایت غزنی  سال1383

-          چمران از چهل باغتو پشی یکی از قوماندانان معروف حزب نهظت که در دوان خانه جنگی کشته شد .

- اخلاقی زنگر یکی از قوماندانان حذب نهضت در یک کمین در منطقه بوم جامه کشته شد

_ جواد قاسمی از علیاد پشی یکی از قوماندانان حذب نهضت در یک کمین در منطقه و لنگگ علیاد کشته شد

-  صفرعلی ثاقب از چهل باغتوی پشی معلم و و کیل منتخب شورا ولایتی ولایت غزنی سال 1388

-          خادم حسین احسانی از دادی  که  به صفت قوماندان امینه ولسوالی وظیفه اجرامی نماید

-          شفق از دادی  که در دوران حکومت طالبان به لحاظ رویه نادرست با مردم معروف و سرزبان افتاد او و تعداد از افراد تحت امرش در کوتل خاک خوجه به اثر کمین افراد نامعلوم کشته شد .

مولوی مهدی مانند بقیه قوماندانان غیر پشتون بخاطر کسب شهرت و قدرت و سهم گیری از معدن ذغال سنگ مدتها در چوکات و رکاب طالبان سلاح برداشت و برعلیه نظام جمهوری جنگید و تا حدی در سرنگونی و سقوط نظام جمهوری نقش بازی کرد و حتی تعداد زیاد از جوانانِ همتبار و هم نسلان خود را چه شخصا یا هم در نتیجه راپور و گزارش که به گروه طالبان می‌دادند و در همکاری و تبانی با آنها بشهادت رساندند و گروه طالبان هم بشکل موثر و زيرکانه از آنها برای سرکوب اقوام و هم تبارانش استفاده کردند در آن زمان هيچگاه حرف از دفاع حقوق هزاره ها در میان نبود و در دلش خطور نکرد که روزی دست رد از طرف طالبان برسینه اش زده خواهد شد .

زمانیکه گروه طالبان حکومت و اقتدار خود را در تمام ساحات افغانستان حاکم یافت و خواست تا جلو قوماندانان غیر پشتون مانند مخدوم رحین از قوم ازبیک .....و مولوی مهدی را بگیرند و بنحوی به آنها بفهمانند که بدون دستور و اجازه رهبری طالبان هیچ حرکت را نمی توانند بکنند در واقع گوش زد کنند که دیگر مورد استفاده ندارد اينجا بود که مولوی مهدی متوجه اشتباه و خطا بزرگ خود شد . 

و بازرنگی تغیر مسیر داده بعنوان ناجي و مدافع حقوق هزاره قد علم کرد و در مقابل طالبان استاد و جبهه مخالف تشکل داد و بار دیگر یکتعداد از جوانان هزاره را بکام مرگ کشاند البته این بار یکتعداد اشخاص که با مهدی مشکل شخصی داشتند میخواست او را توسط طالبان بکشند و یا حداقل تنبه کنند و از طرف دیگر یکتعداد دانسته یا هم ندانسته در صفحات مجازی درز و شکاف که بین مولوی مهدی و طالبان بوجود آمده بود را برجسته تر ساخت و بر طبل جنگ نواخت که سرانجام بتاریخ ۲/۴/۱۴۰۱ بروز پنجشنبه درگیری بین گروه سفاک و بهانه جوی طالبان که چند روز قبل بلخاب را در محاصره گرفته بود آغاز شد در نتیجه این جنگ در دومین روز درگیری بعد از اجرای انفجار توسط یکی از اسران طالب در میان نیروهای مولوی مهدی صف مقامت برهم خورد شکست و گریز آغاز شد و در سومین روز جنگ خبر سقوط بلخاب و متواری شدن مهدی و نیروهایش در کوه های و دره رسانه ای شد و تعداد زیاد از خوانواده ها از خانه و منزل شان بیجا و آواره کوه و مغاره شد

و در این جنگ تعداد زیاد عزیزان نیز بشهادت رسید

لیست شهدا نظر به گزارش صفحات اجتماعی 

#تکمیلی

لیست شهدای بلخاب که تا امروز شناسایی و به خاک سپرده شده‌اند:

۱- سید حسین ولد سید عباس ۵۸ ساله چوپان از قعله‌گک 

۲- سید عظیم ولد سیدنور ۸۲ ساله غریبکار از تخشار

۳- سید علی‌آقا ولد سیدمحمد حسین ۲۲ ساله غریبکار از تخشار

۴- سید علی ولد سید رضا ۲۱ ساله غریبکار از تخشار

۵- خلیفه مقدم ولد عبدالرحیم ۶۳ ساله آهنگر از چایله

۶- جبار ولد مقدم ۳۲ ساله آهنگر از چایله

۷- حسین ولد علی محمد ۲۸ ساله دهقان از ایل‌ترکک

۸- مسلم ولد علی ۱۷ ساله غریبکار از ایل‌ترکک

۹- نادر ولد رحیم ۱۷ ساله چوپان از چنارک

۱۰- ابراهیم ولد عبدالحسین ۳۴ ساله دهقان از چنارک

۱۱- یعقوب ولد اسماعیل ۲۲ ساله چوپان از چنارک

۱۲- میر ولد دیوانه ۳۵ ساله غریبکار از بازار کهنه

۱۳- احمد ولد خادم ۳۱ ساله دهقان از شیر قلعه

۱۴- سید حمید بلخی ولد سید اسماعیل ۲۷ ساله دانشجو از پروشان

۱۵- امان الله ۴۰ ساله غریبکار از هوش

۱۶- غلام نبی ۴۵ ساله غریبکار از هوش

۱۷- محمد امین برادر مولوی عطا ۵۰ ساله غریبکار از تخشار

۱۸ محمد علی شوهر خواهر مولوی عطا ۳۵ ساله غریبکار از تخشار

۱۹- بی‌بی نازکه خانم حاج عبدالحسین ۷۵ ساله از کُشکک

۲۰- غلام سخی فرزند غلام نبی، 72 ساله غریبکار از گلورز

۲۲- جواد فرزند جمعه علی، 65 ساله، غریبکار از گلورز

۲۳- مجید فرزند محمد علی، 28 ساله، غریبکار از گلورز

۲۴- غلام علی فرزند عوض، 23 ساله از گلورز

۲۵- شهید شناسایی نشده که به تاریخ ۵ سرطان در خوال‌سیاه‌گک دفن شده است.

۲۶- شهید شناسایی نشده که به تاریخ ۵ سرطان در خوال‌سیاه‌گک دفن شده است.

۲۷- شهید شناسایی نشده که به تاریخ ۵ سرطان در خوال‌سیاه‌گک دفن شده است.

۲۸ شهید شناسایی نشده که به تاریخ ۷ سرطان در خوال‌سیاه‌گک دفن شده است.

۲۹- شهید شناسایی نشده که به تاریخ ۷ سرطان در خوال‌سیاه‌گک دفن شده است.

۳۰- نصرالله جوان غریبکار از ترخوج

۳۱- محمد رضا جوان غریبکار از ترخوج

۳۲- ‌سید میرحسین ولد سید رضا ۲۱ ساله غریبکار از دهنه

۳۳- خانم سومند ۸۰ ساله پیر و خانه نشین از هوش

۳۴- پدر حاج حیدری هوشی ۹۰ ساله، پیر و خانه نشین از هوش

----------

شهدای که گفته می‌شود پیکرشان دیده شده ولی هنوز شناسایی و دفن نشده‌اند:

۱- پیکر ۶ شهید در شیرقلعه دیده شده که همه افراد ملکی و غریبکارند.

۲- پیکر ۳ شهید در ایلاق گرو دیده شده که همه غریبکار بوده‌اند.

۳- پیکر ۱۳ شهید از مردم غریبکار که از ترس تالبان در یک مسجد در ایلاق چنارک پناه برده بودند و همه شهید شده‌اند.

------

گفته می‌شود که در قریه‌های هوش، پروشان، لرکرد، توغی و دهنه نیز شمار از شهدا دفن نشده باقی مانده‌اند و در میان‌شان زنان و کودکان نیز شامل هستند. مردم محل به کوه‌ها فرار کرده و طالبان هنوز اجازه نداده است که شهدا شناسایی و دفن شوند.

شهدای که دیروز و امروز دفن شده‌اند، با پا درمیانی محاسن سفیدان و با اجازه مکتوب والی تالبان بوده اما با آن هم اجازه تشییع و تکریم داده نشده است و با توهین و تحقیر دفن شده‌اند. 

- شهدای گلورز در یک گور دسته جمعی دفن شده‌اند.

- مردم محل و تالبان امروز در مسجد جامع ترخوج برای شهید محمد امین برادر مولوی عطا مراسم فاتحه خوانی گرفتند.

- تلاشی خانه به خانه در مناطق جَرم، دوشاخ، جه، اُستوان، چوب حسینی، زو، چاه زمین و چشمه گرم در پایین بلخاب و قریه‌های توغی، هوش، پروشان، لرکرد، دهنه و اطراف ترخوج آغاز شده است. کسانی در خانه نبوده قفل دروازه‌ها را شکستانده وارد شده‌اند.

- در مناطق یادشده بازداشت و دستگیری‌هایی نیز از مردم ملکی گزارش شده است که هویت‌شان را اجازه ندارم فاش کنم.

- والی تالبان به نمایندگی از رهبرشان عفو عمومی اعلام کرده است.

- مردم اما همچنان در کوه‌ها آواره هستند و به کمک‌های عاجل و دارو نیاز دارند.

- طالبان به یونما، صلیب سرخ و گزارشگران حقوق بشر اجازه رفتن به بلخاب را نداده‌اند.

لیل ۱۸بر ۱۹ سرطان ۱۴۰۰ طالبان از چندین استقامت مانند شیرداغ ، رولی ارزگان ،مکنک حملات تهاجمی شأن را بالای ولسوالی مالستان آغاز کردند از جمله کمربند امنیتی شیرداغ که در راس حکیم شجاعی و خادم حسین احسانی بود به هر دلیلی که بودند در ساعات اول حمله طالبان به شکست مواجه شدند و یکتعداد از مدافعان عزیز ما به شهادت رسیدند که شهرت شأن بعد ذکر میگردد متباقی با تمام تجهیزات شان به استقامت ولسوالی جاغوری حرکت کردندکه در واقع این کمربند و این سنگر  چشم امید همه مردم و سایر پوسته و کمربند های امنیتی بودند ولی در یک ناباوری شکست خورد که گفته میشد دلیل آن مشکلات فی مابین عصمت ق امنیه و شجاعی بود انشاالله که همه چیز روشن گردد و پوسته مسیر زردک کوتل خاک خواجه به رهبری سعیدی علیاد بدون درگیری بعد از شکست خط جنگ شیرداغ پوسته را ترک با تمام تجهیزات به استقامت جاغوری رفتند و اما پوسته کمربندی کوتل خارزار که بیشترین تلفات را داشت نیز در همان شب مقاومت چندان نکردند در مورد غافلگیرانه تعداد از سربازان اردوی منطقوی و خیزش  مردمی شهید گردید اگرچند در دو شب گذشته دست آورد خوبی داشتند و طالبان تلفات وارد نموده بود ولی حملات مکنک شدت زیاد نداشت به هر صورت باشکست پشی ولسوالی مالستان نیز به شکست مواجه شد چون تمام سربازان در پوسته و کمربند استخدام شده بودند باشکست پوسته ها پرسونل به مقر ولسوالی نه بلکه به سمت ولسوالی جاغوری رفته بودند درین جنگ نزدیک به پنجاتن از مردم مالستان که اکثرشان جوانان پشی بودند به شهادت رسید و اکثر مردم از خانه های شاد آواره در ولسوالی های همجوار مانند جاغوری ، ناهور، کابل و سایر ولایات مهاجر شدند و مدت ها سرگردان در مساجد و منبر ها سپری کردند 

این متن باجزیات نیست امید دوستان که معلومات کافی و دقیق دارند در کامنت بنویسند تا دوباره ابدیت شود.   

شهرت شهدا 

۱_  محمد رضا اکبری از جامع محل شهادت شیرداغ.

۲_ غلام سخی اخلاقی از جامع محل شهادت شیرداغ.

۳_خدابخش از جامع محل شهادت جاکه.

۴-رحمت نوری از علیاد محل شهادت شیرداغ .

۵_نجیب الله فکوری از علیاد محل شهادت کوتل خارزار .

۶_ علی مدد صابری از تالقندی محل شهادت کوتل خازار .

۷_ باباعلی رحمانی از پایجلگه محل شهادت پایجلگه .

۸_عسی خان انصاری از پابجلگه محل شهادت خازار .

۹_ اسد الله از پایجلگه محل شهادت .

۱۰_ عبدالعزیز رضوانی از دادی محل شهادت دادی .

۱۱_ عبدالله عباسی از دادی محل شهادت دادی .

۱۲_ محمد عارف شفایی از دادی محل شهادت .

۱۳_محمدانور حقجو از ناوه محل شهادت .

۱۴_ عزیزالله کمالی از زینگر محل شهادت .

۱۵_ جمعه اصغری از زینگر محل شهادت .

۱۶_محمد مهدی از دایبرکه محل شهادت .

۱۷_ جواد حسینی از دادی محل شهادت .

۱۸_ قدم شاه نظری ولدگردیشاه ولدیت خدانظر ازقریه شب بخیر محل شهادت کوتل خارزار.

روح شهدا شاد